Gedichtanalyse: Cyclus van Willem Thies

Ochtend: tegen de wind heft een 

vogel zijn vlucht op.

Middag: aan de voet van een praatzieke fontein
kwijt een klein dier.

Avond: de bomen op de kade dopen hun donkere
takken in het water
tot de volgende dag
de zon ze weer opdregt.

Schrijver : Willem Thies.

Als ik dit gedicht lees stel ik me een landschap voor waar de zon ondergaat en waar de vogeltjes fluiten. Dit is exact wat er hier op de foto afgebeeld wordt. In het gedicht gaat het over dieren, en die foto is precies de plaats waar je fluitende vogels en lopende kleine diertjes verwacht.

Je vindt niet echt een parallelle constructie in dit gedicht, maar de foto is ook niet bepaald symmetrisch, en ook daarom past ze bij het gedicht.

Zowel de vogels en de wind van in de ochtend, als de kleine dieren van in de middag, als de takken, het water en de zon van in de avond worden in deze afbeelding volgens mij perfect voorgesteld, en je kan in die foto volgens mij zelfs de cyclus van de dag herkennen, wat de titel van het gedicht is.